Estoński operator systemu elektroenergetycznego Elering nie spodziewa się niedoborów energii tej zimy. Operator podtrzymuje swoją opinię, że Estonia musi mieć co najmniej 1 GW mocy w rezerwie (ang. on-demand capacities), aby zapewnić bezpieczeństwo dostaw w ciągu najbliższych kilku lat. Jeśli konsumpcja i wykorzystanie OZE będą nadal rosły w następnej dekadzie, zapotrzebowanie na moce energetyczne dostępne na żądanie również nieznacznie wzrośnie. Elering informuje, że dostrzegane jest w szczególności zainteresowanie rozwojem morskich farm wiatrowych w Estonii.
Zgodnie z raportem bezpieczeństwa dostaw energii realizowanych przez Elering, dostępność mocy wytwórczych jest lepsza tej zimy w porównaniu do ubiegłego roku. Zostaną one zastąpione w 2027 r. przez rezerwę strategiczną i nowo utworzone elastyczne urządzenia wytwórcze lub magazynujące. Elering przygotowuje obecnie odpowiednie zamówienia w tym zakresie.
Sieć przesyłowa zarządzana przez Elering działa na wzorowym poziomie, a klienci nadal otrzymują ponad 99,99 proc. energii. Niezależnie od trudnych okoliczności, Elering był w stanie utrzymać projekty rozwoju sieci, które są wymagane do oddzielenia się od rosyjskiej sieci energetycznej i połączenia z siecią energetyczną Europy kontynentalnej zgodnie z pierwotnym harmonogramem.
„Biorąc pod uwagę ambitny cel w zakresie OZE w Estonii do 2030 r., Elering przygotowuje się do wzmocnienia estońskiej sieci przesyłowej energii elektrycznej w szybkim tempie, aby dodać nowe moce wytwórcze i magazynowe do sieci” – czytamy.
Roczne zużycie energii elektrycznej w Estonii wzrośnie z obecnych 8,5 TWh do około 9,9 TWh do 2030 roku. Przewiduje się, że w 2050 r. zużycie energii wzrośnie do około 15 TWh. Aby to pokryć Estonia nie będzie dysponować wystarczającą mocą w lądowej energetyki wiatrowej, co będzie wymagać dodania innych odnawialnych źródeł energii, takich jak morska energetyka wiatrowa. Potencjał wykorzystania i produkcji wodoru na Morzu Bałtyckim różni się w zależności od regionu. W krajach nordyckich (Finlandia, Dania, Finlandia, Szwecja) spodziewany jest znaczny popyt i podaż wodoru.
Morskie farmy wiatrowe
Zgodnie z planem na rzecz energii i klimatu (KPEiK) przekazanym przez Estonię do Komisji Europejskiej, do 2030 r. kraj ten ma posiadać 14 morskich farm wiatrowych o łącznej mocy 7 GW. Mają one odpowiadać za produkcję 26 TWh energii elektrycznej.
Zgodnie z Deklaracją z Marienborg, morskie farmy wiatrowe o mocy 1 GW zostaną podłączone do estońskiej sieci do 2030 r., 3,5 GW do 2040 r. i 7 GW do 2050 r. Potencjał morskiej energetyki wiatrowej w Estonii jest około 10 razy większy niż zapotrzebowanie na energie tego kraju.
Obszary odpowiednie do rozwoju energetyki wiatrowej zostały określone w estońskim planie zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich i znajdują się w Zatoce Ryskiej, okolicach wyspy Saaremaa i na wybrzeżu Hiiumaa. Potencjał wiatrowy poszczególnych obszarów przedstawia się następująco – okolice Saaremaa 6-13 GW, Kihnu 3-6 GW, Ruhnu – 3-7 GW.
Podłączenie całego potencjału estońskiej morskiej energetyki wiatrowej do estońskiej sieci elektroenergetycznej „nie jest ani rozsądne, ani konieczne”, więc należy znaleźć rozwiązania, które pozwolą skierować energię tam, gdzie jest ona potrzebna, poprzez sieć morską – wyjaśnia Elering.
Elering informuje, że istnieje duże zainteresowanie rozwojem morskich farm wiatrowych w Estonii. Morskie farmy wiatrowe powstają na wodach na zachód od wyspy Saaremaa oraz na północ od wyspy Hiuma. Do 2028 r. ukończona zostanie pierwsza faza rozwoju w Zatoce Ryskiej, 10 kilometrów na zachód od Kihnu, z planowaną mocą 1200 MW i całkowitą roczną produkcją około 5 TWh. Druga morska farma wiatrowa w Zatoce Ryskiej będzie realizowana ok. 10 kilometrów na południe od wyspy Kihnu. W ramach projektu złożono wniosek o pozwolenie na budowę na obszarze 183 km2. Ta morska farma wiatrowa w Zatoce Ryskiej ma mieć moc 1000 MW i prognozowaną roczną produkcję około 4 TWh.
Do końca 2028 r. planowane jest również ukończenie morskiej farmy wiatrowej o mocy do 1400 MW w zachodniej części Saaremaa.
Morska farma wiatrowa ELWIND to wspólny projekt estońsko-łotewski, który został ustanowiony w obszarze morskim Laane-Saaremaa. Potencjał projektu sięgnie 3 TWh energii elektrycznej rocznie od 2030 roku.
Dotychczas złożone do TTJA wnioski o pozwolenia na budowę obejmują łączny obszaru 2 439 km2, z czego 1 300 km2 we wnioskach pokrywa się. Nienakładające się wnioski obejmują ok. 20 GW łącznej mocy w projektach, natomiast łącznie złożono wnioski o potencjale 30-40 GW mocy, przy średniej gęstości mocy farm wiatrowych wynoszącej 10-13,4 MW/km2. Według Platformy Planowania Przestrzennego Obszarów Morskich Komisji Europejskiej średnia gęstość mocy morskich farm wiatrowych zainstalowanych na Morzu Bałtyckim wynosi 5,5 MW/km2, więc wnioski złożone do TTJA są „zwykle przeszacowane”. Gęstość mocy morskich farm wiatrowych może jednak również wzrosnąć wraz z rozwojem technologii wiatrowych, na przykład na Morzu Północnym istnieją już morskie farmy wiatrowe o gęstości mocy przekraczającej 10 MW/km2.
Całkowity potencjał energetyki wiatrowej na Morzu Bałtyckim wynosi 93,5 GW.
