Produkcja bezemisyjnego wodoru na dużą skalę wymaga znacznych wolumenów energii elektrycznej z OZE. Morska energetyka wiatrowa może dostarczać energię w sposób niezawodny i opłacalny, stając się odpowiednim partnerem do produkcji bezemisyjnego wodoru. –RWE w Polsce jest mocno zaangażowane we wspieranie rozwoju morskiej energetyki wiatrowej w polskiej części Morza Bałtyckiego, dzięki naszemu pierwszemu projektowi offshore F.E.W. Baltic II o mocy 350 MW. Poszukujemy również dalszych możliwości rozwoju działalności związanej z morską energetyką wiatrową w Polsce i jesteśmy otwarci na strategiczne partnerstwa – w komentarzu dla OffshoreWindPoland.pl mówi Ewa Mazur – Business Development Manager, Offshore Development Nordics, Denmark and Poland w RWE.
Ekspertka RWE wskazuje, że sukces transformacji energetycznej jest silnie powiązany z dekarbonizacją przemysłu.
-Elektryfikacja napotyka wyzwania w przypadku trudnych do zdekarbonizowania gałęzi przemysłu, które obecnie wykorzystują węgiel jako część swoich procesów, i co za tym idzie nie mogą być bezpośrednio zelektryfikowane, jak np. przemysł stalowy. Wodór ma duży potencjał jako nośnik energii i medium magazynujące i będzie odgrywał w przyszłości znaczącą rolę w budowaniu stabilnego i niezawodnego systemu energetycznego. We wszystkich tych przypadkach zielony wodór może wnieść znaczący wkład w dekarbonizację – mówi Mazur.
Wyjaśnia, że wytwarzanie ekologicznego wodoru na dużą skalę wymaga istotnych wolumenów energii elektrycznej z OZE. Morska energetyka wiatrowa może dostarczać energię elektryczną w sposób niezawodny i opłacalny. To sprawia, że morska energetyka wiatrowa jest idealnym partnerem do produkcji zielonego wodoru na dużą skalę.
-RWE w Polsce jest mocno zaangażowane we wspieranie rozwoju morskiej energetyki wiatrowej w polskiej części Morza Bałtyckiego, dzięki naszemu pierwszemu projektowi offshore F.E.W. Baltic II o mocy 350 MW. Poszukujemy również dalszych możliwości rozwoju działalności związanej z morską energetyką wiatrową w Polsce i jesteśmy otwarci na strategiczne partnerstwa – wyjaśnia Mazur.
Przedstawicielka inwestora informuje, że projekt morskiej farmy wiatrowej F.E.W. Baltic II jest konsekwentnie rozwijany przez RWE, a jego realizacja przebiega zgodnie z planem.
„Po uzyskaniu decyzji środowiskowej dla farmy oraz jej infrastruktury przyłączeniowej kontynuujemy prace niezbędne do pozyskania pozwoleń na budowę. Pierwsza morska farma wiatrowa RWE u polskiego wybrzeża zostanie oddana do użytku pod koniec tej dekady”.
Doświadczenia RWE
Nasza rozmówczyni wskazuje, że wodór może stać się przełomowym rozwiązaniem w dekarbonizacji energochłonnych sektorów, a RWE chce odegrać ważną rolę w tej zmianie. W ramach strategii Growing Green, RWE ogłosiło plany budowy elektrolizerów o mocy co najmniej 2 GW do produkcji zielonego wodoru do 2030 r.
-W RWE posiadamy wiele kompetencji w obszarze wodoru pod jednym dachem: od wytwarzania zielonej energii elektrycznej, przez fachową wiedzę i doświadczenie w zakresie produkcji i magazynowania zielonego wodoru, know-how w zakresie handlu i, w dłuższej perspektywie, konwersji wodoru w energię elektryczną. Jako jeden z kluczowych graczy w tworzeniu gospodarki wodorowej, RWE współpracuje z partnerami nad różnymi projektami wodorowymi w całym łańcuchu wartości w Europie. Nasz najbardziej zaawansowany zakład znajduje się w Lingen w Niemczech, gdzie niedawno wyprodukowaliśmy pierwszy wodór w ramach projektu badawczego – wyjaśnia Mazur.
Najbardziej optymalne rozwiązania
Pytamy ekspertki RWE o najbardziej optymalne rozwiązania dla synergii morskich farm wiatrowych z produkcją wodoru. Obecnie na rynku dostępnych jest wiele rozwiązań na różnym poziomie dojrzałości.
-Ogólnie rzecz biorąc, widzimy dwie ogólne konfiguracje produkcji wodoru we współpracy z morską energetyką wiatrową – pierwsza, w której elektrolizery znajdują się na lądzie, np. w pobliżu stacji lądowej, a druga, w której znajdują się na stacji morskiej, tj. na morzu. W tym drugim przypadku zasadniczo pojawiają się dwie różne koncepcje – „zdecentralizowana”, w której elektrolizery znajdują się przy każdej turbinie, oraz koncepcja „scentralizowana”, z elektrolizerami umieszczonymi centralnie na platformie w obrębie farmy wiatrowej – podobnie jak obecnie podstacje – wyjaśnia.
„Wszystkie rozwiązania mają jedną wspólną cechę: elektrolizery są zasilane energią elektryczną z morskiej farmy wiatrowej. Określenie, który z nich jest najbardziej optymalny, wymaga dogłębnej analizy, uwzględniającej indywidualne parametry każdego projektu. Podstawowe parametry obejmują wielkość projektu, dostępność połączenia z siecią wodorową, dostępność obszaru pod elektrolizery, dostępność wody i odległość od brzegu. Bardzo ważną rolę odgrywa również wybrany model biznesowy oraz lokalizacja przyszłych odbiorców wytworzonego wodoru”.
W Polsce trwają dyskusje na temat przyszłości rozwoju infrastruktury wodorowej. Pojawiają się pytania o to, czy Polska powinna postawić na rozwój wodorociągów łączących północ Polski z południem, czy może jednak na rozwój linii przesyłowych, które umożliwiają produkcję wodoru w aglomeracjach przemysłowych, np. na Śląsku.
– Każdy scenariusz wymaga odrębnej analizy. Mamy w Polsce kilka zakładów przemysłowych, które jeśli chcą spełnić cele dekarbonizacyjne, będą musiały się zazielenić. Z myślą o nich warto w sposób strategiczny zaplanować na wczesnym etapie rozwój infrastruktury przesyłowej zarówno dla energii elektrycznej, jak i dla wodoru oraz zabezpieczyć realizację tej infrastruktury w strategiach krajowych, co będzie korzystne zarówno dla deweloperów, jak i odbiorców – mówi Mazur.
„Na obecnym – wczesnym – etapie rozwoju projektów wodorowych, w warunkach, w których wodór nie jest towarem podlegającym swobodnemu obrotowi, a jego cena pozostaje wciąż wysoka, na całym świecie obserwujemy rozwój wielu mniejszych instalacji z produkcją wodoru w pobliżu odbiorców. W miarę dalszego rozwoju rynku, rozwoju infrastruktury i zwiększania efektu skali (np. za pośrednictwem dużej sieci transportowej), przewaga produkcji w najbardziej optymalnej lokalizacji dla produkcji wodoru z ogólnej perspektywy systemowej zacznie ewoluować. Na tym etapie widzimy na przykład korzyści płynące z produkcji wodoru na morzu, zwłaszcza w lokalizacjach oddalonych od brzegu, ze względu na rosnące efekty skali związane z transportem wodoru sieciami wodorowymi”.
