Na stronach Rządowego Centrum Legislacji (RCL) pojawił się projekt ustawy o zmianie ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej. W planie jest uregulowanie kwestii związanej z zarządzaniem i postępowaniem z materiałami niebezpiecznymi zalegającymi na obszarach morskich Polski.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej wraz z uzasadnieniem oraz oceną skutków regulacji (OSR) znalazł się pod numerem UD76 w wykazie prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów. Uwagi do projektu ustawy można zgłaszać w terminie 30 dni od dnia ww. udostępnienia projektu ustawy na adres SekretariatDGMiZS@mi.gov.pl.
Celem zmian jest ułatwienie funkcjonowania administracji morskiej RP oraz innych podmiotów uczestniczących w szeroko pojętej gospodarce morskiej w poszczególnych segmentach związanych z zarządzaniem i postępowaniem z materiałami niebezpiecznymi zalegającymi na obszarach morskich Polski. W odniesieniu do zatopionych materiałów niebezpiecznych, w administracji publicznej widoczny jest wyraźny podział zadań realizowanych lub nadzorowanych przez poszczególne resorty ściśle wynikający z obszarów ich kompetencji. Zadania te, rozproszone w aktach prawnych różnej rangi, opracowywanych przez właściwe dla danego działania resorty, nie tworzą spójnego systemu, a ich lokalizacja w wielu dokumentach zdecydowanie utrudnia ich odnalezienie i realizację.
Podobnie uregulowania domaga się kwestia egzekwowania obowiązku prowadzenia badań na obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej. W obecnym stanie prawnym wyróżnione są dwa organy posiadające informacje o planowanych badaniach prowadzonych na obszarach morskich – minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w przypadku podmiotów obcych państw oraz właściwy dyrektor urzędu morskiego w przypadku podmiotów polskich. Nałożony jest obowiązek przekazywania wyników badań tylko ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej. Wyniki badań mogą się okazać istotne dla racjonalnego zarządzania problematyką materiałów niebezpiecznych zalegających na obszarach morskich Polski. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, nie mając wiedzy, że określony podmiot polski prowadzi badania, nie może egzekwować realizacji zobowiązania określonego w art. 30 pkt 2 i 3 nowelizowanej ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej.
W wyniku przeprowadzonej analizy danych będących w posiadaniu administracji publicznej grupa robocza Międzyresortowego Zespołu do spraw zagrożeń wynikających z zalegających na obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej materiałów niebezpiecznych przedstawiła następujące wnioski. Stwierdzono, że jedynie nieco ponad 30% obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej zostało szczegółowo rozpoznanych batymetrycznie, co uniemożliwia ocenę rzeczywistej skali zagrożeń i wyzwań związanych z zalegającymi materiałami dla bezpieczeństwa ludności, ochrony środowiska morskiego oraz gospodarki morskiej.
Zgromadzono dane dotyczące 639 obiektów punktowych oraz 44 obszarów. Obiekty punktowe to konkretne obiekty zalegające na dnie Bałtyku, co znaczy, że ich położenie zostało określone przy pomocy współrzędnych geograficznych. Obszary to miejsca, gdzie istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia obiektów danego typu, ale bez wskazywania konkretnych lokalizacji. Obiekty punktowe podzielono na:
- wrak – niebezpieczny – wykazano 40 obiektów,
- wrak – nieokreślony – wykazano 309 obiektów,
- wrak – bezpieczny – wykazano 157 obiektów,
- broń konwencjonalna – wykazano 124 obiekty,
- bojowe środki trujące – wykazano 9 obiektów.
Proponowane rozwiązania
W nowelizacji proponuje się wprowadzenie obowiązku prowadzenia przez właściwych dyrektorów urzędów morskich wykazów badań prowadzonych na polskich obszarach morskich. Pierwsze z proponowanych zadań realizowane było do tej pory w ramach dobrych praktyk. Zobowiązanie właściwego dyrektora urzędu morskiego do prowadzenia wykazu prowadzonych na polskich obszarach morskich badań oraz do udostępniania tego rejestru ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej niweluje zaistniałą lukę prawną i umożliwia właściwe egzekwowanie istniejących przepisów oraz przyczyni się do powiększenia wiedzy w dziedzinie zatopionych materiałów niebezpiecznych zarówno w aspekcie ich identyfikacji, badania, monitorowania, jak i neutralizacji – zależnie od tematyki i wniosków z prowadzonych badań.
Ponadto zobowiązuje się podmioty podejmujące działalność mającą na celu neutralizację pozostałości paliwa lub substancji niebezpiecznych innych niż materiały wybuchowe i niebezpieczne oraz broń chemiczną o wystąpienie do właściwego dyrektora urzędu morskiego o wydanie pozwolenia na planowane działania.
Projektowana zmiana ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej dotyczy reformy B3.2 „Wsparcie naprawy stanu środowiska i zabezpieczenie przed substancjami niebezpiecznymi” w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności (KPO). Wejście w życie projektowanych zmian ma stanowić uzupełnienie realizacji kamienia milowego dla tego działania. Ponadto, projektowane zmiany mają w praktyce umożliwić realizację inwestycji B3.2.1 „Inwestycje w neutralizację zagrożeń oraz odnowę wielkoobszarowych terenów zdegradowanych i Morza Bałtyckiego”.
Źródło: RCL
© Materiał chroniony prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. Rozpowszechnianie artykułu jest możliwe tylko za zgodą wydawcy BlueGreen Content Studio.
