Rosnąca aktywność gospodarcza na morzach i oceanach może prowadzić do coraz większych presji wywieranych na użytkowników i branże, które planują rozwijać kluczowe projekty technologiczne na tych samych terenach. Norweski rząd przedstawił plan biznesowy dla norweskich obszarów morskich. Marianne Sivertsen Næss, Minister Rybołówstwa i Oceanów, zaprezentowała dziesięć nadrzędnych zasad zarządzania współistnieniem wielu użytkowników na tych samych obszarach morskich.
Celem biznesplanu dla obszarów morskich w Norwegii jest ułatwienie kompleksowego rozwoju istniejących i nowych gałęzi przemysłu morskiego oraz wspieranie zatrudnienia i możliwie najefektywniejszego tworzenia wartości gospodarczej w zrównoważonych ramach. Kolejnym celem jest ułatwienie transformacji ekologicznej i ochrony ekosystemów morskich oraz zapewnienie potrzeb norweskich Sił Zbrojnych. Ambicją rządu jest przeznaczenie do 2040 r. obszarów pod morskie farmy wiatrowej o łącznej mocy 30 GW.
– Morze jest ważne dla Norwegii i mamy wielkie ambicje związane z przemysłem oceanicznym. Tworzą one wiele miejsc pracy wzdłuż całego wybrzeża i są punktem wyjścia dla światowej klasy centrów wiedzy i niektórych z najbardziej innowacyjnych firm w kraju. Celem jest rozwój istniejących gałęzi przemysłu, a jednocześnie ułatwienie rozwoju nowych, zrównoważonych gałęzi przemysłu na morzu – wyjaśniła Marianne Sivertsen Næss , minister ds. rybołówstwa i oceanów.
Wody morskie stały się miejscem inwestycji w morską energetykę wiatrową, technologie wychwytywania i składowania dwutlenku węgla (CCUS), gospodarkę wodorową. Na tych obszarach tradycyjnie jest prowadzona działalność związana z wydobyciem ropy naftowej i gazu. Norwegia w dalszym ciągu ma aspiracje pozostania stabilnym dostawcą surowców energetycznych do Europy.
W biznesplanie dla obszarów morskich rząd przedstawił zestaw nadrzędnych zasad dotyczących użytkowania gruntów na morzu. Zasady te mają przyczynić się do przewidywalności dla użytkowników oceanów i stanowić podstawę współistnienia na norweskich obszarach morskich.
Obecnie prowadzonych jest wiele postępowań administracyjnych dotyczących udzielania praw do użytkowania obszarów morskich. Rząd podkreśla, że postępowania te będą kontynuowane jak dotychczas, a przedstawione zasady nie wpływają na prowadzone już procedury administracyjne.
Do generalnych zasad współużytkowania obszarów morskich zaliczono 10 punktów. Są to:
- Ułatwienie efektywnego wykorzystania gruntów – Obszary muszą być wykorzystywane w sposób, który przyczynia się do jak największych ogólnych korzyści dla społeczeństwa. Nie należy zajmować więcej gruntów niż jest to konieczne i zachęca się do ich wielokrotnego wykorzystania. Warunkiem wstępnym efektywnego wykorzystania jest to, aby obszar był odpowiednio wyznaczony do danego celu.
- Poszanowanie morskiej przyrody – Przyroda morska musi być brana pod uwagę przy podejmowaniu decyzji dotyczących użytkowania gruntów na obszarach morskich. Wpływ na środowisko wynikający z użytkowania gruntów na morzu musi być oceniany na podstawie ogólnego wpływu, na jaki narażone będą gatunki i ekosystemy morskie
- Poszanowanie rybołówstwa – Ważne obszary tarła i migracji ryb oraz kluczowe łowiska muszą być brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o nowych działaniach komercyjnych na morzu
- Ułatwienia dla przemysłu portowego na wszystkich obszarach morskich – W procesach, które mogą prowadzić do otwarcia obszarów dla działalności komercyjnej, żadne obszary morskie nie są wykluczone, a obszary powinny być początkowo brane pod uwagę na Morzu Północnym, Morzu Norweskim i Morzu Barentsa. To, które obszary morskie będą brane pod uwagę, zostanie wyjaśnione w indywidualnym procesie opartym na proporcjonalności i efektywnym wykorzystaniu zasobów
- Korzystanie z kompleksowej i aktualnej bazy wiedzy – Decyzje dotyczące użytkowania gruntów na morzu muszą nadal opierać się na aktualnej wiedzy na temat ekosystemów morskich, wpływu danego środka na te ekosystemy oraz wpływu danego środka na inne sposoby użytkowania danego obszaru. Podstawą musi być również wiedza umożliwiająca ocenę korzyści społeczno-ekonomicznych. Aby zapewnić skuteczność, wymagania dotyczące bazy wiedzy powinny być w rozsądnym stopniu proporcjonalne do charakteru i zakresu użytkowania gruntów
- Zapewnienie wczesnego wyjaśnienia możliwych konfliktów obszarowych – Odpowiednie władze muszą być zaangażowane na jak najwcześniejszym etapie w rządowe procesy decyzyjne dotyczące użytkowania gruntów. W przypadku działań, które mogą wiązać się z długoterminowym użytkowaniem gruntów, mapowanie potencjalnego konfliktu jest szczególnie ważne
- Zapewnienie zaangażowania zainteresowanych stron w krajowe procesy użytkowania gruntów – Organy państwowe zapewniają zaangażowanie zainteresowanych stron w ramach otwartych, skoordynowanych i przewidywalnych procesów
- Ułatwianie zielonej transformacji – Należy między innymi ułatwić użytkowanie gruntów, które stymuluje rozwój technologiczny i zieloną transformację, na przykład poprzez redukcję emisji gazów cieplarnianych, sekwestrację dwutlenku węgla, produkcję energii odnawialnej lub zasobów odnawialnych
- Zapewnienie gromadzenia i udostępniania odpowiednich danych – Przedsiębiorstwa, którym przyznano prawa do obszarów morskich, mogą być zobowiązane do gromadzenia i udostępniania odpowiednich danych. Ustanowione standardy zarządzania danymi muszą być stosowane jako oczywistość. Podczas udostępniania danych należy chronić bezpieczeństwo narodowe, zobowiązania do zachowania poufności, warunki konkurencji i prawa własności intelektualne
- Uwzględnienie współistnienia w całym cyklu życia – Współistnienie z innymi gałęziami przemysłu i celami oraz jak najmniejszy negatywny wpływ na przyrodę morską muszą być chronione przez cały cykl życia. Po zakończeniu działalności obszar powinien w miarę możliwości pozostać w takim samym stanie, jak przed jej rozpoczęciem.
Plan można przeczytać tutaj: Biznesplan dla norweskich obszarów morskich – regjeringen.no
© Materiał chroniony prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. Rozpowszechnianie artykułu jest możliwe tylko za zgodą wydawcy BlueGreen Content Studio.
