9 grudnia 2024 r. Prezydent RP Andrzej Duda złożył podpis pod nowelizacją ustawy o morskiej energetyce wiatrowej z dnia 27 listopada 2024 r. Uchwalona ustawa sprowadza się do zmiany art. 31 ust. 11 polegającej na dodaniu we wprowadzeniu do wyliczenia regulacji wskazującej, że maksymalna cena może być określona odmiennie dla poszczególnych obszarów, grupy obszarów lub grup obszarów wskazanych w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy offshore wind.
Kluczowym elementem nowych przepisów jest możliwość różnicowania cen maksymalnych w aukcjach II fazy rozwoju offshore wind. Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy, wyznaczenie jednej maksymalnej ceny za 1 MWh, jaka może być wskazana w ofertach złożonych w aukcji przez wytwórców energii dla wszystkich tych obszarów, mogłoby prowadzić do nieuzasadnionego wsparcia dla projektów zlokalizowanych bliżej linii brzegowej. Minister Klimatu i Środowiska będzie mógł ustalić różne ceny maksymalne w zależności od dwóch głównych czynników: warunków geofizycznych oraz odległości od brzegu.
Ministerstwo Klimatu już zaproponowało konkretne wartości w projekcie rozporządzenia. Dla projektów położonych bliżej brzegu przewidziano cenę maksymalną 479,10 zł/MWh, podczas gdy dla farm oddalonych o około 75 km od wybrzeża proponowana jest wyższa stawka – 512,32 zł/MWh. To zróżnicowanie ma głębokie uzasadnienie ekonomiczne – farmy położone dalej od brzegu generują wyższe koszty zarówno na etapie budowy, jak i późniejszej eksploatacji.
Warto zrozumieć szerszy kontekst tej zmiany. II faza rozwoju offshore wind w Polsce zakłada bardzo ambitne cele – łącznie 12 GW mocy ma zostać rozdysponowane w aukcjach zaplanowanych na lata 2025 (4 GW), 2027 (4 GW), 2029 (2 GW) i 2031 (2 GW). Bez różnicowania cen maksymalnych istniało poważne ryzyko, że projekty zlokalizowane w trudniejszych warunkach nie wezmą udziału w aukcjach, co mogłoby zagrozić realizacji tych celów.
Nowe przepisy wprowadzają także istotne doprecyzowanie – wyraźnie wskazują, że cena maksymalna dotyczy energii elektrycznej wytworzonej w morskiej farmie wiatrowej i wprowadzonej do sieci. Ta zmiana zapewnia spójność z regulacjami dotyczącymi I fazy systemu wsparcia.
Szybkie tempo wdrożenia tych zmian – ustawa wchodzi w życie następnego dnia po ogłoszeniu – pokazuje, jak pilna jest potrzeba dostosowania ram prawnych do realiów rozwoju morskiej energetyki wiatrowej w Polsce. Ta elastyczność w podejściu do cen maksymalnych może okazać się kluczowa dla powodzenia całego programu rozwoju offshore wind w polskiej części Bałtyku.
