Polski sektor energetyczny traci miliardy złotych z powodu opóźnień w liberalizacji przepisów dotyczących lądowych farm wiatrowych – wynika z najnowszej analizy Polskiego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej (PSEW).
Projekt ustawy wiatrakowej, obecnie po konsultacjach międzyresortowych, zakłada zmniejszenie minimalnej odległości turbin od zabudowań z 700 do 500 metrów. Według PSEW, ta zmiana może uwolnić potencjał energetyczny na poziomie 41 GW do 2040 roku.
Koszty opóźnień są znaczące. Do 2030 roku roczne nadwyżkowe koszty energii elektrycznej osiągną 6,6 mld złotych przez większe uzależnienie od węgla. Już w 2025 roku Polska wyda ponad 1,1 mld złotych na import węgla. Samorządy tracą dziennie 225 tys. złotych z tytułu podatków, a w 2030 roku straty mogą sięgnąć 1,3 mln złotych dziennie.
Kluczowe liczby z analizy
- Roczne nadwyżkowe koszty energii elektrycznej wynikające z większego uzależnienia od węgla sięgną w roku 2030 aż 6,6 miliarda złotych. Już w tym roku Polska wyda na importowany węgiel ponad 1,1 mld zł. Bez odblokowania lądowej energetyki wiatrowej z każdym rokiem kwota ta będzie rosnąć.
- Brak rozwoju energetyki wiatrowej wpływa na dochody samorządów lokalnych – gminy stracą w tym roku ponad 80 milionów zł (225 tys. zł dziennie) z tytułu podatków od nieruchomości oraz podatków CIT i PIT. Jeśli lądowe farmy wiatrowe powstawałyby w tempie przewidzianym w projekcie KPEiK, to w 2030 roku do kas gmin wpłynęłoby już o pół miliarda złotych więcej (ponad 1,3 mln zł dziennie).
- Nowe wiatraki na lądzie przyniosłyby jednocześnie ok. 2 mld zł dodatkowego produktu krajowego brutto, wytwarzanego corocznie w będącym w niełatwej sytuacji sektorze budowlanym i projektowym.
- Każdy gigawat zainstalowanej energii z lądowych farm wiatrowych to cena energii niższa o ponad 9 zł za MWh. To oznacza, że bez niezbędnych inwestycji wzrost PKB Polski w 2030 roku będzie o 0,2% niższy przez sam fakt, że energia elektryczna kosztować będzie o ponad 55 zł/MWh więcej (w tym roku: ponad 9 zł/MWh więcej).
- Wreszcie wstrzymywanie inwestycji wiatrowych uderza po kieszeni rolników wydzierżawiających grunty inwestorom w farmy wiatrowe. Straty wyniosą w tym roku ok. 200 tys. zł dziennie i kumulują się z każdym rokiem – w roku 2030 osiągną 440 mln zł (1,2 mln zł dziennie).
Dr Joanna Pandera z Forum Energii zwraca uwagę na konieczność zwiększenia mocy OZE do 57 GW do 2030 roku i ponad 90 GW do 2040 roku, zgodnie z projektem Krajowego Planu w dziedzinie Energii i Klimatu.
Według Michała Hetmańskiego z Fundacji Instrat, każdy gigawat energetyki wiatrowej na lądzie zmniejsza zapotrzebowanie na gaz o 0,5 mld m3, co ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa energetycznego Polski.
